***Vanwege de lengte van de blog (en het feit dat ik al zo lang geen blogs meer heb geschreven) heb ik besloten deze weblog in drieën te delen. Kijk onderaan de pagina voor een link naar het andere deel van dit verslag.***

Op 4 en 5 oktober was het dan eindelijk zover… Het weekend waar ik, als ik heel eerlijk ben, al wekenlang tegenop zag maar ook naartoe werkte. Het Ijsselshow/Hanzeshow weekend in Zwolle. Bij Chinese Naakthonden wordt verwacht, als je volgens de regels van de rasvereniging wilt fokken, dat je minimaal 2x mee doet aan een CAC show en hier de beoordeling een ‘ZG’ behaald. Voor sommige mensen een simpele opdracht. Voor anderen zoals ik is dat helaas niet het geval. CAC’s brengen voor mij altijd onnodig veel stress mee. Al dat officiële gedoe, de nette kledij, drang om te winnen van anderen om mij heen en onbewuste drang van mijzelf om goed te presteren maken dit soort dagen altijd nog slopender voor mij dan gewone KC clubmatches. Dat is ook een reden dat ik voornamelijk die laatste doe, en CAC’s links laat liggen. Maar goed wat moet dat moet, dus na de spaarrekening flink te hebben geplunderd had ik mij voor beide dagen ingeschreven in de hoop gelijk klaar te zijn met de showeis na dit weekend. Tijdens haar vorige show werd Glacee ‘BOB’ en ‘4e Best in Groep’ met een ‘Uitmuntend’ dus ze had zichzelf al dubbel en dwars bewezen! Helaas betrof dit een clubmatch dus telde deze keuring, ondanks dat die was uitgevoerd door een bevoegde keurmeester, niet mee.
Zaterdagochtend was de oppas hier al vroeg zodat wij met Glacee en haar 2 ‘mascottes’ (steunen ;-) ) van de dag richting de Ijsselhallen konden vertrekken. Gelijk werd de toon voor de dag gezet, en dit zette helaas alleen maar door tot de situatie van kwaad tot erger ging… Het begon met een plattegrond die van geen kanten klopte. Na wat zoeken vonden we dan eindelijk onze ring, en enkele bekenden. Na eenmaal geïnstalleerd te zijn bleken wij echter naast de hal van de opgevangen vluchtelingen te zitten. Deze opvang, die ook al in het nieuws was geweest, vond met spoed plaats en zat dus blijkbaar enkele meters naast de showringen. Meermaals werd er voedsel en ander spul de hal in gebracht en keken wij zo de slaapzaal van de vluchtelingen in. Wat een triest gezicht zeg, en ook redelijk schokkend om ze zo recht in hun ogen aan te kijken terwijl jij daar je hondje staat klaar te maken voor een show…
De keuring zelf begin uiteindelijk zo’n 45 minuten te laat! We waren als eerste aan de beurt in onze ring. Maar eerst deed de computer het niet, toen kreeg niemand ‘m aan de praat… En ga zo maar door. Uiteindelijk konden we na lang wachten beginnen en bleek al gauw dat de keurmeester een smaak had die op mij nogal apart overkwam. Zo kreeg een hond die ik persoonlijk geweldig vind qua looks, en ook al een jeugd kampioenstitel binnen heeft geen Utje wat ik met zijn looks en karakter toch zeker wel had verwacht. Alsof ik nog niet onzeker genoeg was van tevoren hè, haha!

Eenmaal in de ring was ik als 3e aan de beurt, van de 4 ingeschreven teven in de Jeugdklasse. Voor ons in de rij stond Unique, Glacee’s nicht (dochter van haar oma) die exact even oud als onze kleine meid is. Zij had duidelijk wat meer showervaring dan onze kleine dwerg (werd die dag ook 1e in de Jeugdklasse teven, via deze weg nogmaals gefeliciteerd), maar ik ben zeer tevreden met hoe Glacee het heeft gedaan hoor. Ze stond ondanks het lange wachten, de stress en spanning om ons allemaal heen best netjes en gaf de keurmeester tijdens het betasten zelfs een zoentje! Maar helaas, het mocht allemaal niet baten. De keurmeester had maar weinig goeds over haar te zeggen en we werden dan ook vroegtijdig de ring uit gestuurd. Dat was wel even slikken. Na al die weken trainen was mijn gezondheid tot een nul punt gedaald dus om dan ook nog tijdens de eerste showdag met zo een domper naar huis te moeten gaan voelde wel even als een klap in het gezicht. Heb even nodig gehad om mijzelf weer te herpakken, maar besloot ondanks alles toch nog wat van de rest van onze dag daar te maken. Maar ook dit verliep niet volgens plan…

We moesten ons nog melden bij het secretariaat na geen entreebewijzen voor de zondag te hebben ontvangen. Via de mail was ons verteld dit op de show te regelen, dus zo gezegd zo gedaan dachten we. Maar nee hoor! We hebben bijna ruzie moeten maken om onze betaalde kaarten te krijgen, want die hadden we gewoon over de post moeten hebben ontvangen. Tja, als dat het geval was geweest. Daarna zijn we nog even langs wat winkels gelopen, er stond niet veel maar de winkels die er waren hadden gelukkig wel leuks bij zich. Halverwege kwamen we bij het demo/workshop onderdeel van de show waar ik met Eevee nog heel eventjes wat agility heb gedaan en we verder nog met wat bekenden hebben staan kletsen. Achteraan de laatste hal zouden de DNA afname en ECVO oogonderzoeken plaatsvinden. Eenmaal daar aangekomen was het echter een grote chaos. Enveloppen lagen onbeheerd op tafel, zonder dat duidelijk was bij welke eigenaar de bijbehorende samples hoorden, iedereen liep door elkaar en wat nu de onderzoekstafels en de invultafels waren was ook verre van duidelijk. De ECVO oogarts bleek er ook niet te zijn, hier hoefden wij gelukkig ook niet te wezen maar ik kan me de frustratie van sommigen wel voorstellen die dit pas te horen kregen bij aankomst daar. De DNA afname (voor enkele DNA onderzoeken) heeft in ons geval uiteindelijk wel plaats gevonden maar het is mij nog altijd onduidelijk hoe dit precies allemaal verder zal gaan. Duimen maar dat we binnenkort iets horen!

Na dit alles vonden we het wel tijd om naar huis te gaan. Het was inmiddels al middag en we wilden graag nog wat uitrusten in aanloop naar de volgende dag. De keuringen waren ook alweer zo’n 2 uur achter de rug dus de rapportjes zouden klaar moeten liggen bij het secretariaat. Nou jullie raden het waarschijnlijk al… Nee hoor, tussen de schreeuwende menigte kwam ik er ook achter dat er bij onze ring (zoals bij zovelen) een storing was en de rapportjes dus niet konden worden uitgeprint. Waarschijnlijk kon ik ze de volgende dag wel ophalen. Nou na meermaals van het kastje naar de muur te zijn gestuurd ging ik daar maar van uit, ik had niet genoeg energie om nog langer te wachten op een uitleg die toch maar niet kwam.
En zo sloten wij dus onze eerste showdag af… Kapot van vermoeidheid, down van de tegenslagen en verdoofd door de stress. Zag ik al op tegen zaterdag, voor zondag was dit gevoel nog vele malen erger geworden. Voor mij is het altijd al erg moeilijk als iets niet volgens plan verloopt, zeker als het dan ook nog eens op een negatieve manier gebeurt. Ik raak dan de controle voor mijn gevoel kwijt, en daarmee ook de rust in mij. Ik wou zo graag weer eens trots op mezelf zijn, trots op iets wat we hadden behaald. Trots op Glacee was ik ook zeker, want zij deed het boven verwachting goed. Maar trots op mijzelf kon ik niet zijn, want weer hadden we gefaald en niet dat doel behaald wat ik voor ogen had. Ondanks mijn keiharde werken en mijn gezondheid die er zo onder had geleden. Heb er die nacht ook nog wel echt even een traantje om gelaten, maar we moesten door. De meiden hebben die (na)middag en avond thuis nog een leuke dierendag gevierd, en ik heb mijn best gedaan mezelf te herpakken. Doorvechten voor de volgende dag.

Ook die dag stond de oppas alweer vroeg voor de deur en stond de rit naar Zwolle op de planning. Gelukkig dichterbij dan de meeste shows voor ons, dus het viel nog mee in vergelijking met. We wisten inmiddels al een klein beetje wat ons te wachten stond dus gingen maar met niet al te hoge verwachtingen die kant uit. Gelijk bij de ingang bleek ook weer dat de rapportjes van de voorgaande dag nog altijd niet klaar lagen. Nou ik heb er ook maar geen probleem van gemaakt ook, dat kwam later op de dag wel als ze bij vertrek er nog niet zouden liggen. De ring zat dit keer vlakbij de ingang wat zoeken wat makkelijker maakte, maar de rumoer nog erger dan de dag daarvoor. Na nog een snelle, extra ringtrainingsles van Glacee’s fokster besloot ik uiteindelijk toch zelf de ring in te gaan (heb er eventjes over getwijfeld haar fokster dit te laten doen namelijk). Veel erger dan die dag daarvoor kon het toch al niet meer verlopen hè! Ook deze dag stonden we weer met z’n vieren in de Jeugdklasse teven maar dit keer was ik als eerste van de groep aan de beurt. Na de extra tips ging het staan van Glacee nog iets beter dan de dag daarvoor, al vergde het van mijn lichaam wel erg veel. Deze keurmeester nam gelukkig wel meer haar tijd om de hondjes op hun gemak te stellen wat ook duidelijk te merken was. We mochten dit keer in de ring blijven, en met een 4e plaats ‘Zeer Goed’ uiteindelijk de dag afsluiten (Unique behaalde overigens deze tweede dag een mooie 2e plaats). Pff, nou eindelijk een van de twee benodigde ZGtjes binnen!

Ik heb geprobeerd wat foto’s te maken van alle Chinese Naakthond keuringen en ook die van de Contonnetjes (Coton de Tuléar) daarop volgend. We hebben nog even staan kletsen met wat bekenden en ook een proefverpakking voer voor de poezen mee naar huis genomen. Glacee’s fokker had twee pupjes mee ter socialisatie dus aan leuke afleiding rondom de ring geen gebrek!

Aan het begin van de middag vonden we het wel weer genoeg voor die dag en zijn we richting de uitgang gegaan. Hier bleken ze gelukkig van zaterdag te hebben geleerd. De afgifte van ringnummers en keurverslagen was overzichtelijker en bij onze ring waren de rapportjes van die dag zelfs al uitgedeeld aan de mensen die ze konden vinden! De rapportjes van zaterdag kon ik ook bij een speciale balie ophalen. Bijna dacht ik klaar te zijn… Maar we hadden te vroeg gejuicht! Een van de rapportjes van de Sheltiering die ik voor een bekende moest ophalen stond vol met vreemde fouten. Dus uiteindelijk heb ik alsnog een flinke tijd zitten wachten bij het secretariaat om vervolgens te horen te krijgen dat ze haar het rapportje wel zouden mailen.
In de middag waren we uiteindelijk weer thuis, nog moeier als die zaterdag maar wel iets meer tevreden met het behaalde resultaat. Het rapportje van zondag kon ik me uiteindelijk volledig in vinden! En die van zaterdag… Tja, een hond die 11 maanden is is inderdaad verre van volgroeid dus als je daarop dan wordt afgerekend in de JEUGDklasse dan weet ik het ook niet meer. We zullen maar snel die dag en het bijbehorende rapportje vergeten! - ;)
Bij thuiskomst ben ik nog enkele uren op bed gaan liggen, terwijl de meiden ook van hun ontspanning genoten. Het was een pittig weekend met heel wat emoties. Ben blij dat het allemaal achter de rug is en een ding weet ik zeker, zo een dubbel show weekend doe ik nooit meer! En op de Ijsselshow zullen we ons ook niet gauw meer inschrijven, na die rampenshow buiten had ik gehoopt dat het inmiddels wel wat beter geregeld was daar. Maar ik viel uiteindelijk van de ene verbazing in de andere. Voor dat geld had ik echt meer service verwacht. Dus nee tevreden ben ik niet, maar waanzinnig trots op wat onze kleine Glacee beide dagen gepresteerd heeft natuurlijk wel! Voor ons blijft ze immers altijd een kampioentje, of ze showen nu leuk vindt of niet. En zeg nou zelf, een lekkere wandeling in het bos of knuffelen bij visite op schoot zou ik persoonlijk ook vele malen leuker vinden dan zo een showkeuring dus ik geef Glacee geen ongelijk in haar afschuw voor dit werk!

(Glacee rechts op de arm bij haar fokker met links haar even oude nichtje Unique)

Klik hier voor de keurrapportjes.
En kijk hier voor alle foto’s van de Ijsselshow en hier voor alle foto’s van de Hanzeshow!

***Vanwege de lengte van de blog (en het feit dat ik al zo lang geen blogs meer heb geschreven) heb ik besloten deze weblog in drieën te delen. Klik hier voor het volgende deel en hier voor het vorige deel van dit verslag.***